Τι να κάνουμε



        Οι δωσίλογοι που μας κυβερνάνε με  την πρώτη διανειακή σύμβαση παρέδωσαν εν κρυπτώ την εθνική κυριαρχία αμετάκλητα και άνευ όρων και υποθήκευσαν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία χωρίς καν να τολμήσουν να την περάσουν απ’ τη βουλή για ψήφιση.
        Με τη δεύτερη δανειακή σύμβαση προχώρησαν ακόμα παραπέρα και αποδέχτηκαν τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μόνιμου Μηχανισμού Σταθερότητας και την υπαγωγή της Ελλάδας σε αυτόν μέσα στο 2013. Στο Μηχανισμό αυτό όποια χώρα εισέρχεται «οικειοθελώς» χάνει την νομική της υπόσταση ως κυρίαρχο κράτος, δηλαδή χάνει τη δυνατότητά της να αρνείται το χρέος βάσει του Διεθνούς Δικαίου και μπαίνει σε φάση ρευστοποίησης περιουσιακών στοιχείων και αυτόματης προσαρμογής και περικοπών. Αυτό σημαίνει την επιβολή μόνιμης λιτότητας για όλους χωρίς τέλος! 
        Αυτό προοιωνίζονται οι Μπαρόζο, Γιούνγκερ και λοιποί ευρωκράτες όταν μιλάνε για κατάργηση της εθνικής υπόστασης των υπερχρεωμένων χωρών, ευρωπαϊκή ομοσπονδία κλπ. Αυτό που ονειρεύονται είναι ένα τερατούργημα, όπου οι μόνοι που θα έχουν εξουσία θα είναι οι υπάλληλοι των Βρυξελλών ελεγχόμενοι από μια δράκα τραπεζιτών, οι οποίοι δεν ψηφίζονται από κανένα και δεν λογοδοτούν σε κανένα!
        Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλλάσουν για την Ελλάδα οι «εταίροι» μας και οι επιτήδειοι ντόπιοι συνεργάτες τους. Όσοι αφελείς φαντασιώνονται ότι θα ζουν σαν ευρωπαίοι στο σχεδιαζόμενο ευρωπαϊκό υπερκράτος μάλλον δεν αντιλαμβάνονται ότι η προσάρτηση της χώρας μας θα είναι  με όρους αποικίας και υποτέλειας!
        Βάση και πηγή όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού είναι η λαϊκή κυριαρχία και η δημοκρατική εξουσία, που δικαιούται να έχει κάθε λαός στον τόπο του. Χωρίς αυτές δεν μπορούν να υφίστανται ούτε κοινωνικά δικαιώματα, ούτε κράτος δικαίου, γι’ αυτό και η κατάργησή τους δια μέσου της ευρωπαϊκής ενοποίησης απειλεί να εξαφανίσει όσα κατέκτησε ο λαός μας στους 2 αιώνες ανεξάρτητης παρουσίας του.
        Γι’ αυτό και ο ο αγώνας κατά του μνημονίου δεν μπορεί παρά να είναι και εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας αποδέσμευσης από αυτή την ευρω-φυλακή που στήνεται κάτω απ’ τη μύτη του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί να ασκηθεί κανενός είδους κοινωνική πολιτική όσο η χώρα μας δεν ασκεί ανεξάρτητη οικονομική πολιτική προς το συμφέρον του λαού της.
        Είναι καθήκον όλων μας να αγωνιστούμε για την ανατροπή αυτού του καθεστώτος υποτέλειας που μας επιβλήθηκε με παράνομο και ύπουλο τρόπο, για να παραδώσουμε μια Ελλάδα ελέυθερη στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές των Ελλήνων. Και πρέπει αυτό να το κάνουμε τώρα!
        Δε μπορούμε να περιμένουμε τις επόμενες εκλογές για να εκδηλώσουμε τη διαμαρτυρία μας. Οι εκλογές μόνο δεν μπορούν να ανατρέψουν το σύνολο των επαχθών δεσμεύσεων που έχουν γίνει ερήμην του ελληνικού λαού. Θα έρθουν μόνο αν και όταν το σύστημα είναι σίγουρο ότι δε θα επιφέρουν καμία αλλαγή στην ακολουθούμενη πολιτική. Στο μόνο που χρησιμεύουν είναι να δίνεται νομιμοποίηση σε αυτούς που καπηλεύονται την ψήφο του ελληνικού λαού για να πράξουν στη συνέχεια τα εντελώς αντίθετα από αυτά που υποσχέθηκαν.
        Κι αυτό ισχύει για το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης κινούνται στη λογική του μικρομάγαζου που κοιτάζει μόνο πως θα αυξήσει την εκλογική του πελατεία. Αρνούνται να δουν τη γενικότερη καταστροφή που συντελείται στην κοινωνία, ασχολούνται μόνο με επουσιώδη θέματα μόνο για το θεαθήναι.
        Η μεν κοινοβουλευτική αριστερά είτε ρίχνει όλο και περισσότερο νερό στο κρασί της ανατρεπτικότητάς της, βρισκόμενη καταπώς νομίζει στον προθάλαμο της εξουσίας, μετατρεπόμενη σταδιακά πριν καν την καταλάβει, στο συστημικό κόμμα που μέχρι τώρα λοιδωρούσε, είτε αναμένει ακίνδυνα την έλευση του “σοσιαλιστικού παραδείσου” που -αδιάφορο για την ίδια- θα έρθει στη μεταθάνατον ζωή των Ελλήνων πολιτών, που θα έχουν μέχρι τότε αποδημήσει εις Κύριο από την εφαρμογή των πειραμάτων των οικονομικών δολοφόνων  επάνω τους.
        Η δε αντιπολιτευόμενη δεξιά αρκείται σε ανέξοδες κορώνες περί εθνικής κυριαρχίας, χωρίς να διανοείται να αμφισβητήσει πραγματικά τη βάση των δεσμέυσεων που είναι η παρουσία της χώρας στην ευρωζώνη, ενώ η οικονομική πολιτική που προκρίνει είναι ίδια και απαράλαχτη με τα εφαρμοζόμενα μέτρα του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού. Αρκεί οι αφέντες να είναι (κατ’ όνομα) Έλληνες και δεν πειράζει, ας είναι όλοι οι υπόλοιποι δούλοι.
        Και τέλος στη γωνία του πολιτικού φάσματος καραδοκεί η πιο μάυρη αντίδραση, σάρκα εκ της σαρκός του συστήματος και τελευταία γραμμή άμυνάς του όταν ζορίζεται. Παριστάνουν την «αντισυστημική» δύναμη που θα έρθει και θα ανατρέψει το φαύλο σύστημα, ότι θα “δείρουν τους διεφθαρμένους”, ενώ τους μόνους που καταλήγουν να δέρνουν είναι απροστάτευτους μετανάστες και άτομα που αντιδρούν στην εξαθλίωση που οδηγείται η κοινωνία. Στην πραγματικότητα σε κάθε ευκαιρία εντός και εκτός βουλής παρέχουν τις εξυπηρετήσεις τους στο σύστημα που τους γέννησε και τους ανέδειξε. Υπάρχουν για να διχάζουν και να χύνουν το δηλητήριό τους σε μια κοινωνία που ξυπνά και αρχίζει να αντιστέκεται.
        Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν όλοι αυτοί είναι να ρίχνουν κι άλλο καύσιμο στο παιχνίδι διχασμού της χώρας και της κοινωνίας, που βολεύει αυτούς που κινούν τα νήματα της εξουσίας και τόσο έχει πληρώσει ο λαός μας στο παρελθόν. Αντί να εντείνουν την προσπάθεια να ενώσουν όλο τον ελληνικό λαό στον αγώνα για την αποτίναξη των ξένων δυναστών, ακολουθούν διχαστικές πολιτικές που αφήνουν στους δωσίλογους το πεδίο ελεύθερο να πραγματοποιήσουν τις επιδιώξεις τους και δίνουν νομιμοποίηση με την παρουσία τους σε αυτό το κατ’ουσία κατηργημένο κοινοβούλιο των αντισυνταγματικών νομοθετικών πράξεων. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η αντίθετη όψη του νομίσματος, το “αντιμνημονιακό άλλοθι” που επιθυμεί να έχει το πολιτικό σύστημα για να διατηρεί μια επίφαση πολυφωνίας.
        Είναι φανερό ότι η ανατρoπή της υπάρχουσας κατάστασης δε μπορεί να γίνει στα πλαίσια του σημερινού κοινοβουλευτισμού. Πρέπει ο λαός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να κατακτήσει την εξουσία που του κλέψανε πριν να είναι πολύ αργά. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δημιουργηθεί ένα ευρύ λαϊκό μέτωπο,που θα συνενώνει όλο τον ελληνικό λαό χωρίς διακρίσεις στη διεκδίκηση της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
        Μία τέτοια προσπάθεια είναι και το ΕΠΑΜ. Μια προσπάθεια να οργανωθούμε όλοι εμείς,  η δημοκρατική πλειοψηφία του ελληνικου λαού που αγαπάμε τη χώρα μας και θέλουμε να σταματήσουμε τον κατήφορο που οδηγούμαστε, να διεκδικήσουμε και να φέρουμε την πραγματική δημοκρατία και την ελευθερία σε αυτόν τον τόπο.
        Οι στόχοι μας:
- Η μη αναγνώριση του χρέους.
- Ψήφιση νέου Συντάγματος μέσω συντακτικής εθνοσυνέλευσης για την επιβολή πραγματικού δημοκρατικού πολιτεύματος και την ακύρωση των επαχθών δεσμέυσεων που έχουν γίνει ερήμην του ελληνικού λαού.
- Η έξοδος της χώρας μας από την ευρωζώνη και η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.
- Η εθνικοποίηση της – μονο κατ’όνομα - Τράπεζας της Ελλάδος και των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών για τον έλεγχο της κυκλοφορίας του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
- Η παραδειγματική τιμωρία των δοσίλογων και των υπεύθυνων για τη θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας.
- Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας με βάση τις ανάγκες του λαού.
        Κάποιοι έχουμε ξεκινήσει ήδη τον αγώνα!

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΟΥ! ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΣΤΟ ΕΠΑΜ!




1 σχόλιο:

  1. Να υπενθυμίσω το γνωστό ρητό «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». ΄Κανένας δεν έχει το κουράγιο να διαβάσει ή να ακούσει μακροσκελή κείμενα ή κουραστικούς μονόλογους.
    Το παραπάνω κείμενο αμα προσπαθήσει κανείς να ο αναλύσει βλέπει ότι αναπαραγάγει και διορθώνει τς γνωστές φαντασιοπληξίες του νεοέλληνα νεοβαλκάνιου

    ΑπάντησηΔιαγραφή